Dobra znajomość języka angielskiego bywa czasem niewystarczająca nawet w kraju, gdzie jest on językiem urzędowym. Zdarza się też często, że Amerykanin nie jest w stanie zrozumieć Brytyjczyka, choć angielski jest ojczystym językiem obu. Jak to możliwe? Powodem są różnice między angielskim a amerykańskim, które wyrażają się nie tylko w akcencie, ale również słownictwie i gramatyce. Wyjaśniamy, czym różni się amerykański od angielskiego. To warto wiedzieć, szczególnie przed wycieczką do kraju anglojęzycznego!
Angielski brytyjski i angielski amerykański – skąd wzięły się różnice?
Choć wydawać by się mogło, że w nauce języka gramatyka angielska dostarcza najwięcej trudności, to słówka oraz różnice między angielskim a amerykańskim wprowadzają w nie mniejszą konsternację. Sprawiają także, że nawet te osoby, które mają za sobą intensywny kurs angielskiego, mogą nie czuć się pewnie. Angielski amerykański i brytyjski różnią się pod wieloma względami, ale z czego tak właściwie wynikają te różnice?
W czasie kolonialnych podbojów Brytyjczycy rozesłali swój język po całym świecie. Do Stanów Zjednoczonych dotarli między XVI a XVII wiekiem i od tego czasu angielski brytyjski oraz angielski, który zyskał amerykański szlif, rozwijały się osobno. Podobnie było w innych koloniach – Nowej Zelandii, Australii czy na Wyspach Karaibskich. Stąd też w wyraźny sposób zaczął różnić się akcent brytyjski a amerykański, jak również nazewnictwo i gramatyka. Współcześnie różnice dialektowe są obecne nawet wewnątrz państw. Wyraźnie widać różnice w akcencie brytyjskim z dwóch miast: Manchesteru i Liverpoolu. Analogiczna sytuacja ma miejsce w USA, gdzie osobę pochodzącą ze stanu Texas Amerykanie rozpoznają po kilku pierwszych słowach.
Planując naukę języka, warto postawić sobie pytanie: angielski brytyjski czy amerykański? Trzeba mieć to na uwadze, wybierając kurs oraz sprawdzać, skąd dokładnie pochodzi native speaker, z którym będziemy pracować. W Angloville dajemy Ci wybór – współpracujemy z osobami, dla których językiem ojczystym jest angielski brytyjski, jak i tymi, którzy na co dzień posługują się angielskim amerykańskim. To doskonała szansa na naukę właśnie tej odmiany angielskiego, na której – choćby ze względu na planowaną podróż czy obowiązki służbowe – najbardziej Ci zależy.
Jak rozróżnić angielski amerykański i brytyjski?
Różnice w ramach jednego języka potrafią być na tyle wyraźne, że często chciałoby się sięgnąć po słownik brytyjsko-amerykański czy nawet konkretniej – angielsko-amerykański, bądź też zaczerpnąć wiedzy online, by rozstrzygnąć, z jakim angielskim ma się do czynienia. W polskich szkołach najczęściej naucza się brytyjskiej odmiany języka angielskiego. Osobom, które mają kontakt z językiem, często dopiero jakieś istotne wydarzenie, jak np. zbliżająca się matura z angielskiego, uświadamia, że na co dzień obcują z angielskim w dwóch wariantach – podręcznikowym i tym znanym z popularnych filmów, gier czy seriali.
Niestety, wszystko, co nie jest zgodne z wymogami przyjętej formy języka, jest uznawane w szkole za błąd, a język jest przecież żywy i mocno wykracza poza kilka spisanych reguł. Dlatego właśnie dobrym pomysłem są kursy językowe za granicą. W trakcie trwania takich programów można spotkać się z native speakerami pochodzącymi z różnych części anglojęzycznego świata.
Angielski vs amerykański – tym różni się gramatyka
Angielski amerykański i brytyjski różnią się od siebie pod względem gramatycznym. Amerykanie używają dużo rzadziej czasu Present Perfect, niż robią to Brytyjczycy. Na przykład: Amerykanin powie:
Did you do your homework yet? (Zrobiłeś już pracę domową?). Z kolei Brytyjczyk to pytanie zadałby inaczej: Have you done your homework yet? Amerykanie chętniej posługują się czasem Past Simple, dlatego w sytuacji, gdy Brytyjczyk powiedziałby: I have been to the hospital (Byłem w szpitalu), Amerykanin stwierdziłby: I went to the hospital.
Jeszcze inną wyraźną różnicą jest używanie rzeczowników zbiorowych (collective nouns) w formie pojedynczej, podczas gdy Brytyjczycy korzystają z obu form, choć mnoga jest znacznie bardziej popularna. Np. The band is playing (amerykański). / The band are playing (brytyjski).
Ciekawą różnicą jest również częste mówienie w sposób formalny (formal speech), np. dzięki użyciu słówka “shall”. Tymczasem Amerykanie zastępują
shall mniej formalnymi zwrotami, na przykład używając “will” lub „should”. Formalność w ogóle jest cechą angielskiego w wydaniu brytyjskim. Przejawia się to w formułowaniu pełnych zdań, kiedy w Ameryce bardzo często pomijane są przyimki oraz chętnie sięga się po skróty – i tak zdanie „Mam kota” można wyrazić na dwa sposoby: I have a cat (amerykański) lub I have got a cat (brytyjski). Różnice dotyczą przyimków także w innym aspekcie, np. w Ameryce „on” często odpowiada brytyjskiemu „at” – Where are you going on the weekend? (amerykański) vs Where are you going at the weekend? (brytyjski).
Angielskie i amerykańskie słówka – te różnice trzeba znać!
Lista słów, które różnią się między angielskim brytyjskim a amerykańskim, jest bardzo długa. Jednak istnieje kilka sztandarowych przykładów, które w mowie codziennej pojawiają się bardzo często. Te warto zapamiętać!
- angry (bryt.) / mad (amer.) (zły)
- autumn / fall (jesień)
- trousers / pants (spodnie)
- flat / apartment (mieszkanie)
- holiday / vacation (wakacje)
- jumper / sweater (sweter)
- football / soccer (piłka nożna)
- postbox / mailbox (skrzynka pocztowa)
- biscuit / cookie (ciastko)
- chips / french fries (frytki)
- rubbish / trash (śmieci)
- lift / elevator (winda)
- petrol / gas (paliwo, benzyna)
- toilet / rest room (toaleta)
- bath / shower (prysznic)
- car park / parking lot (parking)
- wardrobe / closet (szafa)
- underground / subway (metro)
- trolley / shopping cart (wózek sklepowy)
- trainers / sneakers (tenisówki, trampki)
- queue / line (kolejka)
- nappy / diaper (pielucha)
- maize / corn (kukurydza)
